Αστική Ευθύνη Επιχειρήσεων: Απαραίτητο Εργαλείο στα χέρια των ιδιοκτητών ιδιαίτερα στις τουριστικές περιοχές
Η λειτουργία των επαγγελματικών χώρων και εν γένει όλη η οικονομική δραστηριότητα στηρίζεται σε ένα πολύ συγκεκριμένο και ουσιαστικό παράγοντα, τον πελάτη. Η παρουσία του και οι οικονομικές συναλλαγές που πραγματοποιεί είναι αυτές που καθορίζουν την ευημερία μιας επιχείρησης ή ενός οργανισμού.
Στόχος πάντα είναι η μεγιστοποίηση του πλήθους των πελατών. Ωστόσο η μαζική επισκεψιμότητα των επαγγελματικών χώρων κάθε είδους ενέχει κινδύνους, καθώς αυξάνονται οι πιθανότητες να συμβεί κάποιο ατύχημα που μπορεί να επιφέρει σωματικές βλάβες ή/και υλικές ζημιές στον επισκέπτη. Η ευθύνη για οτιδήποτε συμβαίνει στις εγκαταστάσεις μιας επιχείρησης βαραίνει αποκλειστικά τον ιδιοκτήτη.
Ο εκ του νόμου όρος για την περιγραφή της ευθύνης των ιδιοκτητών είναι η Αστική Ευθύνη από την λειτουργία επαγγελματικών χώρων. Στην ουσία πρόκειται για την περίπτωση που κάποιος προξενεί με πράξη ή παράλειψη του, από αμέλεια, σωματικές βλάβες ή/και υλικές ζημιές σε κάποιον τρίτο και υποχρεούται να τις αποκαταστήσει. Ως τρίτος ορίζεται ο οποιοσδήποτε επισκέπτης μιας επιχείρησης, που δεν έχει υπαλληλική σχέση με την εταιρία.
Η σωστή και έγκαιρη αντιμετώπιση ενός ατυχήματος βοηθά την επιχείρηση τόσο στην ελαχιστοποίηση των οικονομικών συνεπειών όσο και της αρνητικής προβολής.
Ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης οφείλει να λάβει εκ των προτέρων όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας που ορίζει ο νόμος, χωρίς όμως να εκμηδενίζονται έτσι οι πιθανότητες να συμβεί κάποιο ατύχημα.
Ατυχήματα συμβαίνουν και θα συμβαίνουν πάντα, η αντιμετώπιση τους είναι αυτή που ορίζει τον επαγγελματία.
Η αστική ευθύνη δεν αφορά αποκλειστικά στους πελάτες-επισκέπτες. Υπάρχει μια ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων που ξοδεύουν μεγάλο μέρος της ημέρας τους στις εγκαταστάσεις των επιχειρήσεων και αυτοί είναι οι υπάλληλοι των επιχειρήσεων. Η αυξημένη παραμονή τους και η πολυπλοκότητα, πολλές φορές, της φύσης της εργασίας τους, αυξάνουν τις πιθανότητες να συμβεί κάποιο ατύχημα κατά την διάρκεια της. Η ευθύνη για ατυχήματα τέτοιου είδους , η εργοδοτική αστική ευθύνη δηλαδή, βαραίνει και σε αυτή την περίπτωση τον ιδιοκτήτη. Η μόνη ουσιαστική διαφορά με την αστική ευθύνη προς τρίτους είναι η σχέση του παθόντα με τον ιδιοκτήτη.
Ένα ατύχημα, όπως αναφέρθηκε και στον ορισμό, μπορεί να προκαλέσει σωματικές βλάβες ή/και υλικές ζημιές στον παθόντα τις οποίες ο ιδιοκτήτης είναι υποχρεωμένος να αποζημιώσει. Η απαίτηση που θα προκύψει μπορεί να λυθεί εξωδικαστικά ή μέσω της δικαστικής οδού.
Σημαντική λεπτομέρεια που πηγάζει εκ της νομοθεσίας είναι το χρονικό περιθώριο που έχει ο παθόντας να διεκδικήσει την αποζημίωση που θεωρεί ότι δικαιούται.
Για ένα ατύχημα που θα συμβεί σήμερα, έχει το δικαίωμα να απαιτήσει αποζημίωση μέχρι και τέσσερα χρόνια μετά.
Ακόμα και αν αρχικά μπορεί να μη ζήτησε αποζημίωση ή ο ιδιοκτήτης να κάλυψε τα πρώτα έξοδα νοσηλείας ή να αντικατέστησε τα ζημιωθέντα αντικείμενα, δεν μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα να υπάρξει κάποια αγωγή για το περιστατικό κατά στη διάρκεια των τεσσάρων ετών.
Μια ιδιαίτερη κατηγορία επιχειρήσεων που από ενάρξεως της δραστηριότητας τους αναγνώρισαν την ανάγκη της ασφαλιστική κάλυψης αστικής ευθύνης, είναι οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε τουριστικές περιοχές και διακρίνονται σε αυτές που σχετίζονται άμεσα με τον τουρισμό και σε αυτές που λειτουργούν επικουρικά στην οικονομική δραστηριότητα της περιοχής. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν τα ξενοδοχεία, τα ενοικιαζόμενα δωμάτια και διαμερίσματα, τα camping, οι ξενώνες, οι καφετέριες, τα εστιατόρια, τα bar, οι επιχειρήσεις εξορμήσεων , καταδύσεων και λοιπών θαλάσσιων αθλημάτων & παιχνιδιών κ.α., ενώ στη δεύτερη όλες οι άλλες επιχειρήσεις όπως φαρμακεία, ιατροί, εμπορικά καταστήματα, αγορές προϊόντων, γραφεία υπηρεσιών κ.α.
Η ανάγκη για προστασία των ιδιοκτητών έναντι των απαιτήσεων που μπορεί να προκύψουν από κάποιο ατύχημα, οδήγησε την ασφαλιστική αγορά παγκοσμίως στην δημιουργία εξειδικευμένων πακέτων κάλυψης των απαιτήσεων τρίτων ή/ και εργαζομένων εξασφαλίζοντας την οικονομική ευρωστία των επιχειρήσεων και τη διατήρηση της καλής φήμης τους. Στην ουσία αποτέλεσαν εργαλείο στα χέρια των ιδιοκτητών με στόχο να μην επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός τους και η εικόνα τους από τυχαία γεγονότα. Η ασφάλιση αστικής ευθύνης έναντι τρίτων αφορά σε όλες τις επιχειρήσεις που δέχονται πελάτες / επισκέπτες στις εγκαταστάσεις τους και διαθέτουν υπαλληλικό προσωπικό.
Για την ιδιαίτερη περίπτωση των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σε τουριστικές περιοχές, όπως αναφερθήκαμε και προηγουμένως, η ασφαλιστική αγορά ανταποκρίθηκε στην όλο και αυξανόμενη ζήτηση, δημιουργώντας και εξελίσσοντας εξειδικευμένα ασφαλιστικά προϊόντα που καλύπτουν την ανάγκη κάθε ιδιοκτήτη. Για παράδειγμα πλέον υπάρχουν :
- Ασφαλιστήρια αστικής ευθύνης ξενοδοχείων
- Ασφαλιστήρια αστικής ευθύνης ενοικιαζόμενων δωματίων
- Ασφαλιστήρια αστικής ευθύνης χώρων εστίασης
- Ασφαλιστήρια αστικής ευθύνης εμπορικών καταστημάτων & γραφείων
Το κόστος ενός προγράμματος ασφάλισης αστικής ευθύνης επιχειρήσεων διαμορφώνεται βάσει τεσσάρων σημαντικών παραγόντων:
- Το μέγεθος της επιχείρησης και του αριθμού επισκεπτών/εργαζομένων που μπορεί να φιλοξενήσει,
- Tο είδος και τις υπηρεσίες που παρέχει,
- Την εποχικότητα και τη συγκέντρωση των επισκεπτών και τέλος
- Τα όρια και υπο-όρια της κάλυψης σε περίπτωση ατυχήματος.
Ιδιαίτερα ο τελευταίος παράγοντας δίνει τη δυνατότητα στον επιχειρηματία να διαμορφώσει ο ίδιος το ύψος των ασφάλιστρων που επιθυμεί να πληρώνει γνωρίζοντας εκ των προτέρων το μέγιστο του ποσού που δύναται να πληρώσει η ασφαλιστική εταιρία σε περίπτωση απαίτησης
Ο τουρισμός λοιπόν σαφώς ενέχει κινδύνους, αλλά και ο επαγγελματίας έχει την δυνατότητα να ανταποκριθεί σε κάθε περίπτωση με επαγγελματισμό και χωρίς να επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός του, συνάπτοντας ένα ασφαλιστήριο αστικής ευθύνης που να ταιριάζει στην επιχείρηση του.
Write a Comment